Misja
Misja Instytutu InnerMastering to harmonizowanie systemów (ludzi, zespołów, organizacji), wspieranie systemów w osiąganiu celów i zamierzeń rozwojowych, podnoszenie poziomu świadomości systemowej i poziomu samoświadomości jednostek oraz wzmacnianie mechanizmów tworzących równowagę systemową i dobrostan.
Perspektywy
Wszystko jest systemem.
System (gr. systema) definiuje się jako obiekt zorganizowany, wyodrębniony i względnie autonomiczny, działający w określonym otoczeniu, składający się z zawartych w nim mniejszych elementów (podsystemów), które powiązane są licznymi związkami o charakterze kooperacyjnym w taki sposób, aby każdy z nich realizując własny cel realizował też cel główny i przyczyniał się do powodzenia całości.
Każdy system istnieje w jakimś celu, czyli dla formalnie ustalonego zamierzenia, które ma być osiągnięte w przyszłości – cel wyraża sens istnienia danego systemu.
Ponieważ wszystko powiązane jest ze wszystkim (sprzężenia zwrotne), każdy pojedynczy element systemu wpływa na każdy inny element i na system jako całość. Jeśli jakieś zjawisko (problem) występuje w systemie, jego skutki można odnaleźć w każdej części systemu (wszędzie).
Jednostka, zespół, przedsiębiorstwo lub organizacja (system składający się z podsystemów) jest jednocześnie zawsze umieszczona w jakimś szerszym kontekście (nadsystem). Niezbędne jest więc uwzględnianie wielopoziomowych uwarunkowań nadsystemów, w których owe systemy funkcjonują.
Zastosowanie metody systemowej oznacza nie tylko sposób przedstawiania sytuacji (problemu) za pomocą narzędzi systemowych (np. schematów lub grafów określających elementy, ich funkcje w systemie, zależności hierarchiczne pomiędzy nimi oraz wzajemne wpływy za pomocą wektorów), ale też realne rozwiązywanie problemów w wymiarze systemowym.
Metoda systemowa skupia się na precyzyjnym określeniu celów (postulacja – pytanie: co osiągnąć?), na znalezieniu najskuteczniejszych sposobów realizacji (optymalizacja – pytanie: w jaki sposób osiągnąć?) oraz na zastosowaniu adekwatnych środków do wykonania interwencji (realizacja – pytanie: z czego osiągnąć?).
Metoda systemowa uniemożliwia dokonywania w sposób dowolny interpretacji, charakteryzuje się zwięzłością, używa jednolitych kryteriów dla poszukiwania możliwości oraz zachowuje przejrzystość.
Holizm (gr. holos – całość) to pogląd (przeciwstawny redukcjonizmowi), według którego wszelkie zjawiska tworzą układy całościowe, podlegające swoistym prawidłowościom, których nie można wywnioskować na podstawie wiedzy o prawidłowościach rządzących ich składnikami.
Stan umysłu, ducha i ciała wzajemnie na siebie wpływają.
Wszystkie płaszczyzny funkcjonowania traktowane są równorzędnie, a więc są równie ważne.
Planując jakąkolwiek aktywność lub zmianę należy uwzględniać cały organizm, a nie tylko jego wyizolowaną część, której to wprost dotyczy. Prawidłowość ta działa w każdej dziedzinie życia.
ECOnomia© to systemowa jedność ekologii i ekonomii, w miejsce traktowania ich rozłącznie.
Rozwiązania sprzeczne z ekologią, nie mogą być traktowane jako ekonomiczne i rozwiązania sprzeczne z ekonomią, nie mogą być traktowane jako ekologiczne.
Metaforycznie ECOnomia© jest jak moneta o nominale X – jedna strona monety to ekologia, a druga strona to ekonomia. Trudno sobie wyobrazić zapłacenie „za coś” lub „komuś” tylko jedną stroną monety. To nie jest możliwe – transakcji można dokonać jedynie całą monetą.
W tradycyjnie rozumianej ekonomii obraz człowieka jest bardzo spłaszczony, a co za tym idzie niepełny. Zakłada się racjonalność człowieka, celowość działania, krótkoterminową skuteczność (doraźność działania), subiektywną maksymalizację zysku. W ECOnomii obraz człowieka jest bardzo głęboki. Uwzględnia aspekty z zakresu m.in.: psychologii, socjologii, neurologii, antropologii, czynników kulturowych i wartości, motywacji oraz sensu. W ECOnomii mamy do czynienia z wizją człowieka w pełnym ujęciu istoty człowieczeństwa.
Ekonomia ma wiele wspólnego z następstwami ego: władzą, egoizmem, krótkowzrocznością i izolacją.
ECOnomia wyrasta z wartości, wspólnotowości, dalekowzroczności i jedności. Jest następstwem świadomości, ugruntowania, harmonii wewnętrznej, zasobności, dobrostanu i autentyczności.
ECOnomia powstaje i utrzymuje się dzięki takim kryteriom z poziomu wartości jak: uczciwość, rzetelność, godność, szczerość, wiarygodność, transparentność, prawda i miłość.
Z ECOnomią© jest podobnie jak z czynieniem dobra. Jeśli ktoś reprezentuje niski poziom świadomości, musi mieć jakiś powód, by czynić dobro lub zwyczajnie realizuje transakcję handlu wymiennego. Jeśli natomiast ktoś reprezentuje bardzo wysoki poziom świadomości, pytanie o powód w ogóle się nie pojawia. Jednostka o wysokim poziomie świadomości czyni dobro, ponieważ jedynie to ma sens.
Wartości
Z perspektywy wartości wybieramy sens jako jeden z kluczowych punktów odniesienia dla wszelkich podejmowanych decyzji i działań. Angażowanie się w procesy pozbawione sensu traktujemy jako działanie na szkodę.
Sens jest w szczególnej relacji ze wszystkimi wartościami. Sens wyłania się z wartości. Dlatego właśnie tak istotny jest poziom samoświadomości jednostki, ponieważ każdy sam musi odnaleźć ów sens idąc po własnych śladach. Jedyne drogowskazy są wewnątrz – to nasz system wartości.
Każde działanie człowieka jest nośnikiem jakiegoś sensu, człowiek sam w sobie jest nośnikiem sensu. To bardzo dynamiczna materia, która utrzymuje nas w łączności z aktualną chwilą, z naszym teraz. Viktor Frankl wyraził to następująco: „Sens życia stale ulega przemianom, lecz nigdy nie przestaje istnieć.”
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Jaka idea przyświeca temu działaniu?
- Czemu służy to działanie?
- W jaki sposób twoje życie wyraża twój sens?
Z perspektywy wartości harmonia jest zarówno motorem naszych wszystkich przedsięwzięć i działań, jak też końcowym efektem, do którego zmierzamy – sensem naszej pracy. Z tej wartości wyrasta nasze podejście do rozwoju, do zarządzania i do życia w ogólności. Wyraża to również nasze hasło przewodnie: Be Harmonized© (Values Team 2016).
Harmonia jest najdoskonalszym stanem istnienia. Jest dowodem, że wszystkie wartości są realizowane i zrównoważone, że człowiek doświadcza własnego życia w pełni, że jest szczęśliwy, obecny i działa z mocą.
Harmonia działa z jednej strony motywująco, ponieważ chcemy utrzymać i doświadczać dobrostanu w każdej chwili naszego życia, z drugiej zaś ochronnie, ponieważ błyskawicznie informuje nas o pojawiających się zakłóceniach lub niebezpieczeństwach. Umiejętność utrzymywania lub szybkiego odzyskiwania równowagi jest jedną z najistotniejszych kompetencji wewnętrznych każdej jednostki.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Jaki jest poziom zgodności z wartościami?
- Czy to rozwiązanie zadziała na system równoważąco?
- Które wartości stoją na straży harmonii w trakcie procesu?
Z perspektywy wartości wybraliśmy ugruntowanie jako reprezentację potęgi życia, jako symbol wewnętrznego zjednoczenia i doświadczenia esencji życia – istnienia. Z tej energii (energia podstawy) biorą się nasze realne wyniki, głębokie pragnienia i żarliwość w czynach. Tu ma swoje źródło zaufanie do swoich zmysłów i stabilność wewnętrzna. Człowiek ugruntowany podejmuje decyzje i działa z mocą.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Jak suwerenną jednostką jestem?
- W jakim stopniu działam transparentnie?
- Jak zdeterminowany jestem w działaniu?
Z perspektywy wartości wybieramy synergię jako odzwierciedlenie idei, że współpraca tworzy nie tylko rozwiązania, ale nade wszystko pomnaża dobro. Jest to ta energia, która nie tylko jednoczy ludzi w zadaniach, ale też ta, która powoduje rozwój geniuszu człowieka. Ponieważ źródłem synergii jest indywidualny sukces jednostek, jej efektem jest w sposób naturalny sukces zespołowy.
Wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z synergią, tam znikają problemy, a pojawiają się rozwiązania i sprawy do załatwienia. Właściwie grupę ludzi możemy nazwać zespołem dopiero i tylko wtedy, gdy działa ona w synergiczny sposób.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Jakimi działaniami promuję ideę współpracy?
- W jakim stopniu angażuję ludzi we wspólne działania?
- Z których zasobów mogę skorzystać, by wzmacniać współpracę?
Powiedzieć, że miłość jest centralną wartością to zbyt mało, miłość jest centralną energią we Wszechświecie i jedynym źródłem mocy. Jest wieczna i bezwarunkowa. Definiuje i określa istotę tego, kim jesteśmy.
Miłość demaskuje wszelki fałsz i łączy z prawdą, przekracza wszelki lęk i ożywia odwagę, leczy wszelki ból i przywraca wolność, rozpuszcza wszelką złość i stwarza dobro, rozwiewa jakiekolwiek wątpliwości i przywraca ufność.
Budujemy na miłości, ponieważ jest bezkompromisowa i czysta. Miłość uczy uważności, obdarowywania i totalnej obecności – jest przepustką do rzeczywistości. Miłość rozprasza mrok, kończy walkę, wyłącza agresję – wnosi spokój i harmonię, przywraca sens.
Miłość jest szczególnie ważna w tych momentach, gdy doświadczamy własnej małości, bezradności i ograniczoności, gdy wyobrażenia o samym sobie i iluzje ego rozpadają się jak domek z kart, gdy kolejny raz trzeba wstać i ruszyć w drogę, gdy trzeba uwierzyć i podjąć wyzwanie.
Z perspektywy wartości wybraliśmy radość, ponieważ łączy nas z przestrzenią spokoju i bezpieczeństwa. To potężna energia, dzięki której potrafimy przekroczyć zmęczenie i która sama w sobie może stać się nagrodą. Zbyt często spłaszczamy radość poprzez kojarzenie jej z przyczyną i skutkiem, poprzez poszukiwanie powodu lub uzasadnianie jej przejawów, ale kiedy człowiek choć na chwilę uwolni się od ego, kiedy wyrwie się z niewoli umysłu, który wciąż straszy i stwarza problemy, natychmiast doświadcza wszechogarniającej radości bez jakiegokolwiek punktu odniesienia.
Radosny człowiek jest skarbem dla wspólnoty – zwłaszcza w dzisiejszych czasach. Wmówiono nam, że powaga jest odpowiednia. Uwierzyliśmy, że ci których powinniśmy naśladować byli poważnymi ludźmi. To ciekawe, zwłaszcza że jednostki, które dostąpiły oświecenia, w sposób szczególny wyróżniały się z tłumu między innymi właśnie tym, że były przepełnione radością.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- W jakim stopniu radość przyświeca naszym działaniom?
- Na ile radość stale towarzyszy wysiłkowi?
- Czy moje działania wnoszą radość do wspólnoty?
Z perspektywy wartości wybieramy wolność jako energię, dzięki której możemy wejść w przestrzeń dokonywania wyboru. Nie jest jednym z dodatków do życia – bez wolności trudno życie nazwać życiem. Wolność jest naszym powołaniem, jest naszym prawem i zadaniem na życie, ale nie jest obowiązkiem. Możemy doświadczyć wolności jedynie dzięki własnej decyzji.
Prawdziwa wolność to wolność od „ego”, to wolność od własnego wizerunku, to wolność od wzorców z przeszłości w oparciu o które stwarzamy swoją przyszłość. Dzięki wolności możemy podejmować decyzje, wzbić się ponad swoje ograniczenia i lęki, wybierać kierunek, miejsce i czas, możemy pójść swoją drogą lub ją zmienić.
Wolność zakłada opieranie się na własnych wnioskach przynajmniej tak samo często, jak na wnioskach innych ludzi, zakłada dociekanie, krytycyzm i poddawanie w wątpliwość rzeczy oczywistych, zakłada badanie rzeczy nieoczywistych.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Czy potrafię podążać za tym co uznaję za słuszne?
- Czy udzielam innym ludziom prawdziwych informacji – tak, by mogli podjąć najlepszą dla siebie decyzję?
- Czy i które swoje wartości uwzględniam, gdy podejmuję decyzję? Czy biorę odpowiedzialność za swoje decyzje?
Z perspektywy wartości rzetelność oznacza dla nas totalną uczciwość w działaniu i jest wewnętrznym miernikiem jakości. W rzeczywistości jest decyzją, cechą, a nie tylko sposobem wykonania dzieła, chociaż reprezentuje się przede wszystkim w działaniach. Jest stuprocentowa albo nie istnieje – „po owocach ich poznacie”.
W procesach rozwojowych ma ogromne znaczenie, ponieważ ego wciąż uruchamia swoje gry i „zasłony dymne”, zabiega o uwagę, składa obietnice i poszukuje dróg na skróty. Rzetelność chroni nas przed samooszukiwaniem, przed wymówkami, przed pobłażliwością. Uprawnia do świętowania, niezależnie od uzyskanego efektu.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Czy realizuję przedsięwzięcia z maksymalną starannością?
- Czy angażuję wszystkie możliwe zasoby dla jakościowego wykonania dzieła?
- Czy dbam należycie o pozyskiwanie nowej wiedzy i poszerzanie swoich kompetencji?
Z perspektywy wartości wybraliśmy odwagę, ponieważ dzięki niej wchodzimy w przestrzeń tworzenia i wpływu, w przestrzeń odkrywania i poznawania siebie bez masek i iluzji, w przestrzeń bycia sobą w pełni, w przestrzeń autentyczności i naturalności, w przestrzeń prawdy. Odwaga jest odwagą dzięki miłości i działa poprzez miłość. Wypływa z serca i podąża za wewnętrznym głosem. Jest cicha i spokojna, pokorna i pogodzona z rzeczywistością, mądra i akceptująca. Moc odwagi jest zawsze większa niż siła lęku.
Odwaga jest dynamiczna, a lęk jest statyczny. Odwaga jest domeną serca, zaś lęk jest domeną umysłu i istnieje tylko w nim. Odwaga zadaje kluczowe pytania i zaprasza do wolności. Jest niezbędna, by móc wyrwać się utrwalonym w nas schematom, wzorcom, wdrukowaniom, programom tworzącym ograniczenia, stereotypom tworzącym imitację bezpieczeństwa. Jest potrzebna nawet do spełniania własnych marzeń.
Z perspektywy kryteriów pojawia się poprzez pytania typu:
- Czy potrafię podążać za tym co uznaję za słuszne?
- W jakim sposób podejmując ryzyko chronię się przed ryzykanctwem?
- Czy działam w zgodzie z własnym sercem i wartościami?