Metoda
InnerMastering® skupia się na rozwiązywaniu praktycznych problemów, skutecznym dokonywaniu zmian i wzrostu efektywności działania danego systemu. Wszystkie nurty, dyscypliny, podejścia, nauki lub dziedziny z których merytorycznie i narzędziowo czerpie są weryfikowane pod kątem zgodności z założeniami ideologicznymi konstruktu bazowego oraz podstaw naukowych.
Definicje kontekstowe
Metodologia
InnerMastering® jest metodologią (gr. methodos – badanie i logos – nauka) w sensie szczegółowym, ponieważ jest przejrzyście określonym systemem (zbiorem) reguł i procedur w obrębie jednej dziedziny, a wśród jej kluczowych celów jest ciągła optymalizacja metod działania i dostarczanie teoretycznych podstaw, dzięki którym możliwe jest rozwiązywanie określonych problemów oraz przewidywanie konkretnych skutków działań.
Metoda
InnerMastering® jest metodą (gr. metha hodos) w sensie formalnym, ponieważ opiera się na dedukcji, jej rezultaty mają charakter praktyczny oraz poznawczy i jest sposobem postępowania prowadzącym do rozwiązania danego problemu oraz osiągnięcia zdefiniowanego celu.
Porządek wewnętrzny metody jest efektem istnienia niezmiennych konstruktów, które określiliśmy mianem bazowych (modele, struktury, prawidłowości, porządki, procesy, fazy (etapy), rytmy, nurty, fale i elementy).
Jasno określają zawartość, zależności (np. wektory odniesień, porządek sekwencji), współzależności (np. równoległe, przeciwległe, sąsiadujące), wpływy (np. kierunki i znaczenia), pozycje hierarchiczne lub inne funkcje.
Charakteryzuje się wysokim poziomem elastyczności, dzięki czemu w trakcie projektu możliwe jest dokonywanie wymaganych lub niezbędnych korekt (np. z powodu wystąpienia jakichś nagłych i znaczących okoliczności niemożliwych do przewidzenia wcześniej).
Technika
InnerMastering® jest techniką, ponieważ dzięki precyzyjnym matrycom i narzędziom możliwe jest nie tylko dokładne diagnozowanie potrzeb, projektowanie, planowanie i przeprowadzenie wielopoziomowej interwencji, ale też monitorowanie efektów na każdym etapie realizacji projektu lub po jego zakończeniu.
Etap
InnerMastering® jest specyficznym etapem w indywidualnym rozwoju wewnętrznym, polegającym na wyselekcjonowanych i bardzo precyzyjnych działaniach w sferze niuansów oraz często trudnodostępnych lub zablokowanych obszarów dotyczących strategii, skryptów, wzorców i gier ego.
Sposób pracy
InnerMastering® jest ekologicznym, delikatnym, przyjaznym i jednocześnie efektywnym sposobem pracy z najtrudniejszymi i najmniej uchwytnymi aspektami Ja.
Praktyka
InnerMastering® jest codzienną praktyką samoświadomości z której wyłania się działanie w przestrzeni mocy i doświadczanie dobrostanu.
InnerMastering® jest metodologią (gr. methodos – badanie i logos – nauka) w sensie szczegółowym, ponieważ jest przejrzyście określonym systemem (zbiorem) reguł i procedur w obrębie jednej dziedziny, a wśród jej kluczowych celów jest ciągła optymalizacja metod działania i dostarczanie teoretycznych podstaw, dzięki którym możliwe jest rozwiązywanie określonych problemów oraz przewidywanie konkretnych skutków działań.
Atrybuty
Interdyscyplinarność
Kompletność i skuteczność metody wynika nie tylko z tego, że została stworzona w oparciu o wiele dziedzin, ale również z tego, że stale pozostaje w kontakcie z tymi dziedzinami oraz ich przeszłymi i teraźniejszymi osiągnięciami. Oznacza to, że każde nowe odkrycie może być bezkolizyjnie włączone do istniejącego już zestawu.
Aktualnie obserwuje się bardzo duży rozwój w interesujących nas obszarach, m.in.: psychologii, pedagogiki, socjologii, lingwistyki, energetyki, medycyny, neurologii, fizjologii, kogniwistyki, cybernetyki, zarządzania, konsultingu, coachingu i innych.
Z jednej strony jest to bardzo stresujące i trudne, ponieważ stale utrzymuje wysoki próg wymagań lub dodatkowo go podnosi. Z drugiej strony dzięki temu metoda jest też stale poddawana krytycznemu przeglądowi zasobów, idei, prawidłowości i jednocześnie stymulowana do ciągłego rozwoju.
Naukowość
Wymiar naukowy określany jest tu przez dwie ramy. Pierwsza dotyczy fazy tworzenia metody i narzędzi, druga aktualnego i przyszłego rozwoju. Według wstępnych założeń (rama 1 – pośrednia) zakres merytoryczny metody miał być możliwie szeroki i jednocześnie musiał spełniać kryterium wiarygodności.
W związku z tym, włączane mogły (i nadal mogą) być jedynie te elementy, które są potwierdzone badaniami naukowymi i udokumentowane. Wraz z uruchomieniem i realizacją pierwszego projektu (rama 2 – formalna) rozpoczęło się tworzenie własnych baz informacji, dzięki którym możliwe jest prowadzenie różnego rodzaju statystyk skuteczności stosowanych rozwiązań i narzędzi, analiz projektowych lub przygotowywanie i potwierdzanie nowych kierunków oraz specyficznych zastosowań.
Pojemność
Można rozpatrywać złożone całości lub/i kilka wybranych aspektów jednocześnie, można dowolnie dodawać kolejne idee do głównej matrycy, można „nakładać na siebie” różne podejścia, a dzięki temu dodatkowo poszerzać pole eksploracji i wzbogacać dziejący się proces.
Ma to znaczenie szczególnie w kontekście organizacyjnym, gdzie z założenia ilość problemów, zagadnień, przeszkód, zależności, procesów lub innych koniecznych do uwzględnienia zmiennych jest ogromna.
A dodatkowo trzeba mieć świadomość jak wielu ludzi może wchodzić w skład danego systemu lub być w jakiejś relacji do niego nie będąc bezpośrednio jego częścią. To ma wielkie znaczenie. Tak więc uogólniając, ilość podsystemów będących częścią określonego nadsystemu lub w określonej relacji z nim, może być bardzo duża.
Wszechstronność
Metoda może być zastosowana w odniesieniu do osoby, pary, grupy, zespołu, organizacji, procesu, projektu, zagadnienia, problemu, celu – każdego systemu. Gabaryt i złożoność systemu, dziedzina, otoczenie lub inne zmienne nie mają wpływu na możliwości lub wydolność metody. Może być stosowana bez większych ograniczeń przy różnych typach osób lub zespołów, różnych stylach zarządczych, kulturach organizacyjnych, sektorach biznesowych, w mniej lub bardziej skomplikowanych hierarchicznie systemach.
InnerMastering® jest metodologią (gr. methodos – badanie i logos – nauka) w sensie szczegółowym, ponieważ jest przejrzyście określonym systemem (zbiorem) reguł i procedur w obrębie jednej dziedziny, a wśród jej kluczowych celów jest ciągła optymalizacja metod działania i dostarczanie teoretycznych podstaw, dzięki którym możliwe jest rozwiązywanie określonych problemów oraz przewidywanie konkretnych skutków działań.
InnerMastering® jest metodologią (gr. methodos – badanie i logos – nauka) w sensie szczegółowym, ponieważ jest przejrzyście określonym systemem (zbiorem) reguł i procedur w obrębie jednej dziedziny, a wśród jej kluczowych celów jest ciągła optymalizacja metod działania i dostarczanie teoretycznych podstaw, dzięki którym możliwe jest rozwiązywanie określonych problemów oraz przewidywanie konkretnych skutków działań.
Wielopłaszczyznowość
Możliwe jest poruszanie się jedno lub wielowątkowo i może to dotyczyć różnych płaszczyzn. Płaszczyzny można bezkolizyjnie dodawać lub odejmować. W razie potrzeby można w każdej chwili dowolnie zmieniać perspektywy, kierunek akcji lub wręcz „przeskoczyć” do wybranego elementu. Z taką samą łatwością możemy poruszać się na płaszczyźnie fizycznego ciała i jego funkcji biologicznych, jak na płaszczyźnie operacyjnej, mentalnej, emocjonalnej, psychologicznej, społecznej, duchowej czy energetycznej.
Strukturalność
Konstrukt bazowy jest bardzo logiczny a jego wzorzec energetyczny działa jak elastyczne spoiwo, które jest gwarantem bezbłędności i sensowności kroków niezależnie od ilości eksplorowanych płaszczyzn. Jedynym ograniczeniem w tym wymiarze jest zdolność stałego utrzymywania się w skupieniu, nadmierna ilość informacji do zasymilowania lub indywidualna wydolność energetyczna, fizjologiczna, mentalna, poznawcza, emocjonalna lub duchowa.
InnerMastering® jest metodologią (gr. methodos – badanie i logos – nauka) w sensie szczegółowym, ponieważ jest przejrzyście określonym systemem (zbiorem) reguł i procedur w obrębie jednej dziedziny, a wśród jej kluczowych celów jest ciągła optymalizacja metod działania i dostarczanie teoretycznych podstaw, dzięki którym możliwe jest rozwiązywanie określonych problemów oraz przewidywanie konkretnych skutków działań.
Precyzyjność
Precyzyjność wynika wprost z konstruktu i kilku matryc bazowych. Zawartość matryc jest ściśle określona, uporządkowana, wyczerpująca, pełna i kompletna. Każdy, nawet najmniejszy występujący w matrycy element jest uzasadniony i sprawdzony systemowo.
InnerMastering® jest metodologią (gr. methodos – badanie i logos – nauka) w sensie szczegółowym, ponieważ jest przejrzyście określonym systemem (zbiorem) reguł i procedur w obrębie jednej dziedziny, a wśród jej kluczowych celów jest ciągła optymalizacja metod działania i dostarczanie teoretycznych podstaw, dzięki którym możliwe jest rozwiązywanie określonych problemów oraz przewidywanie konkretnych skutków działań.
Praktyczność
Metoda ma sens dopiero wtedy, gdy można ją zastosować w praktyce, uzyskiwać zamierzone efekty i ewentualnie móc je rzetelnie zmierzyć. Paleta narzędzi pomiarowych jest całkiem spora i uzyskanie wiarygodnego wyniku jest proste. Jednak warto zdawać sobie również sprawę – to najważniejsze – że w projektach systemowych praktyka testuje efekty na każdym etapie realizacji przedsięwzięcia.
Należy wręcz powiedzieć, że rdzeniem metody jest stałe praktykowanie, i co ważne, chodzi o konkretne działania wykonywane przez konkretnych ludzi, zespoły lub grupy, w odpowiednim czasie. Feedback jest rzeczywisty i natychmiastowy, a dzięki temu można utrzymywać kierunek, wzmacniać procesy lub dokonywać korekty (jeśli jest potrzebna). InnerMastering® jest praktykowaniem – w innym wypadku nie działa.
Kluczowe założenia
Mikro i makro skala wzajemnie na siebie wpływają
Czasem nam się wydaje, że wprowadzenie jakiejś zmiany może przejść bez echa, jednak życie pokazuje, że tak nie jest. Dla przykładu, wprowadzenie nawet jednego małego przepisu na poziomie całego kraju (skala makro), odzwierciedli się w określony sposób w różnych dużych i małych firmach lub wręcz w życiu pojedynczych jednostek (skala mikro). W ten sposób to działa. Systemy, nadsystemy, podsystemy – wszystko jest połączone i na siebie wzajemnie wpływa.
Zupełnie tak samo działa to w drugą stronę, choć teoretycznie wydaje się, że jest to niemożliwe. Dlatego jeżeli coś dzieje się z najbardziej podstawowym elementem sytemu, to przekłada się to wcześniej czy później na cały system. Dotyczy to zarówno spraw nieprzyjemnych, groźnych czy osłabiających system, jak i spraw przyjemnych, budujących i wzmacniających.
Zresztą właśnie korzystając z tej reguły w sposób zamierzony i celowy wywołuje się lawinowe zmiany systemowe. Uruchamia się określony proces w odniesieniu do konkretnego elementu systemowego i w ten sposób wywołuje się skutek w zupełnie innym miejscu i w zupełnie innej skali. Różnica dotyczy jedynie kierunku i ewentualnie czasu, ale ostateczny skutek będzie taki sam.
Reguła dźwigni zapewnia maksymalną ekonomiczność
W metodzie systemowej występuje wiele ciekawych i użytecznych prawidłowości dotyczących działania. Jedna z nich określa taki sposób działania, aby możliwe było uzyskanie maksymalnego efektu przy najmniejszym możliwym wydatkowaniu energii i w możliwie najkrótszym czasie.
Reguła dźwigni stoi na straży zrównoważonego i ekonomicznie uzasadnionego działania. Tu nie chodzi o to, by oszczędzać czas za wszelką cenę, lecz o to, by przeznaczony czas był możliwie najkrótszy. Nie chodzi również o to, by uprawiać skąpstwo energetyczne, lecz o to, by zainwestować uzasadnioną dawkę energii. Nie chodzi też o jakiekolwiek ustępstwa co do końcowego efektu, lecz o to, by uzyskać rzeczywiście w pełni satysfakcjonujący wynik.
Upraszczając, oczywistym i nienegocjowanym celem jest uzyskanie maksymalnych efektów, ale sensem jest znalezienie optymalnego, czyli maksymalnie zrównoważonego sposobu na ich uzyskanie.
Zanim zaczniemy „żonglować” tymi trzema elementami, niezbędne jest precyzyjne zdefiniowanie każdego z nich. Bez tego nie jest możliwe określenie nieprzekraczalnych z perspektywy opłacalności granic. Tak, elastyczność ma swoje granice. Do tego dochodzi jeszcze świadomość szerszego kontekstu, zrozumienie prawidłowości rządzących danym systemem i jego ograniczeń, czy realne oszacowanie dostępnych zasobów.
Można by powiedzieć, że reguła dźwigni jest jednym z systemowych błogosławieństw, ponieważ naturalną konsekwencją jej zastosowania jest uzyskanie maksymalnie opłacalnego ekonomicznie rozwiązania.
Synergia jest naturalnym następstwem harmonii
Synergia jest zjawiskiem systemowym i w związku z tym dotyczy każdego systemu. Nie można powiedzieć, że w jakimś systemie synergia nie występuje, można ewentualnie powiedzieć, że jest zaburzona, niewystarczająca lub śladowa ze względu na ilość współistniejących zakłóceń. Zdrowy system jest zawsze synergiczny – to jest jedna z kluczowych oznak zdrowego funkcjonowania. Zdrowy = zharmonizowany.
Dla przykładu organizm ludzki, jeśli jest zdrowy (zharmonizowany), to działa synergicznie i z drugiej strony działa synergicznie, by utrzymywać równowagę, harmonię, a dzięki temu zdrowie. W zdrowym organizmie komórki nie ścigają się o ważność, nie walczą ze sobą o władzę, nie niszczą jedna drugiej. Sensem istnienia każdej z nich jest wykonywanie swojego zadania najlepiej jak to możliwe, a sensem jest współpraca z innymi komórkami dla dobra całego organizmu. To prosty przykład totalnej i doskonałej synergii.
Te same reguły dotyczą innych systemów (małych i wielkich) – zespołu, firmy, organizacji, państwa. Zharmonizowana jednostka funkcjonując w zharmonizowanym środowisku w naturalny sposób będzie zainteresowana synergicznym działaniem. Będzie to równoznaczne z poszerzeniem jej indywidualnego sukcesu i tworzeniem sukcesu wspólnotowego oraz wyrazem dbania o równowagę systemową i rozwój.
Traktowanie synergii jako czynnika wyróżniającego najlepsze zespoły jest błędem, ponieważ synergia jest istotą zespołowości. To, że czasem nie występuje jest jedynie oznaką, że zespół (system) nie jest zharmonizowany i przejawia mniejsze lub większe dysfunkcje.
Aby przywrócić harmonię należy zdiagnozować, w jaki sposób i w których obszarach system nie jest zharmonizowany i co należy zrobić, aby tę harmonię przywrócić. Przywrócenie równowagi systemowej przywróci samoczynnie synergię.
Synergia jest naturalnym następstwem harmonii
Efekty uzyskiwane przez konkretną jednostkę zależą od jej kondycji energetycznej. Bardzo dobra kondycja energetyczna oznacza tu nie tyle ilość energii, co jej jakość. Inaczej mówiąc kluczowym aspektem sukcesu jednostki, jest jej poziom wibracji energetycznej.
Jeżeli ktoś działa w oparciu o wysoki poziom wibracji (miłość, świadomość, dobroć, harmonia, pokora, szacunek, akceptacja, radość, prawda, uczciwość, itp.) – uzyskuje maksymalne efekty przy niewielkiej inwestycji energetycznej. W tym przypadku kluczowa jest jakość energii. O takiej jednostce mówimy, że doświadcza stanu LIGHT FLOW i działa w przestrzeni MOCY. Charakterystyczną cechą stanu LIGHT FLOW jest poczucie, że rzeczy dzieją się naturalnie, jakby same i bez wysiłku. (LIGHT FLOW = FUN)
Analogicznie, jeżeli ktoś działa w oparciu o niski poziom wibracji (krzywda, złość, smutek, lęk, napięcie, zawiść, pycha, zazdrość, pogarda, itp.) – dla uzyskania zamierzonych efektów, musi zainwestować potężną dawkę energii. W tym przypadku kluczowa jest ilość energii. O takiej jednostce mówimy, że doświadcza stanu SHADOW FLOW i działa w przestrzeni SIŁY. Charakterystyczną cechą stanu SHADOW FLOW jest poczucie wysiłku, obciążenia, zmęczenia i „wyciskania” efektu. (SHADOW FLOW = FIGHT)
Tak więc, używane przez daną jednostkę strategie, taktyki oraz działania są jedynie oczywistym następstwem – materializacją poziomu energii. Oczywiście satysfakcja może się pojawić w obu opisanych powyżej przypadkach, ale w każdym z nich będzie oznaczać zupełnie co innego i będzie inaczej odczuwana.
Im więcej zmian, tym więcej następstw
Zmiana jest stałym elementem życia, a więc i funkcjonowania każdego systemu – trzeba o tym zawsze pamiętać. Chodzi jedynie o to, by je obserwować, w miarę możliwości nimi zarządzać i mieć świadomość, że każda zmiana ma swoje następstwa. Każda.
Zmiany wprowadzane na poziomie podstawowych składowych elementów, skutkują przyrostem komplikacji na poziomie całości, zaś zmiany wprowadzane na poziomie całości, skutkują przyrostem komplikacji na poziomie składowych elementów. Wynika z tego wprost, że wprowadzanie jakichkolwiek zmian powinno być przemyślane i uzasadnione, gdyż ich skutki będą się przejawiać na wielu poziomach funkcjonowania systemu.
Nie oznacza to w żadnym razie, że zmian powinno się unikać za wszelką cenę – unikanie zmian nie uleczy systemu, dlatego wszystkie niezbędne zmiany, nawet jeśli są niewygodne należy przeprowadzić. Ważne jest jedynie, aby zrobić to z należytą starannością, w sposób rozsądny, celowy, właściwy i zdecydowany.
W dużym uproszczeniu wprowadzanie zmian może służyć jednemu z dwóch podstawowych celów. Pierwszy to przywrócenie stabilności systemu – harmonizacja, drugi to utrzymanie optymalnego stanu funkcjonowania – pielęgnacja.
ECOnomiczny© system jest maksymalnie efektywny
ECOnomia© oznacza stosowanie jedynie takich rozwiązań, w których ekonomię i ekologię traktuje się równoważnie i nierozłącznie. Strażnikami symbiozy wewnątrz takiego systemu są bezwzględnie respektowane wartości, wśród których najważniejszymi są miłość, prawda i uczciwość, zaś gwarantami realizacji ustaleń oraz bezwarunkowymi punktami odniesienia są precyzyjnie określone i dla wszystkich zrozumiałe kryteria wykonawcze (strategie, taktyki).
Funkcjonowanie takiego systemu opiera się na głębokiej świadomości systemowych powiązań, wzajemnych wpływów (zależności) oraz na wielopoziomowym rozumieniu procesów (zjawisk) i uwzględnianiu przede wszystkim perspektywy długoterminowej.
Do niezbędnych strategicznych elementów należą też stała edukacja zespołów zarządczych i wykonawczych, dbanie o pogłębianie samoświadomości jednostek, maksymalnie sprawna komunikacja, otwartość i szacunek dla informacji zwrotnej oraz działanie w zgodzie z ustalonymi zasadami. Kiedy nie ma zakłóceń i system funkcjonuje harmonijnie, promowane i wzmacniane są jedynie rozwiązania (jednocześnie) zdrowe i opłacalne, w naturalny sposób pojawia się maksymalna efektywność.
Biznes staje się przejrzysty, system działa w zgodzie z ideą i regułami zrównoważonego rozwoju, a dodatkowo w sytuacjach kryzysowych jest antykruchy.
W tym miejscu warto krótko wspomnieć o dwóch zupełnie odmiennych zjawiskach energetycznych, które określa się słowami: moc i siła. Moc ma swe źródło w przestrzeni serca (eco), zaś siła bierze się z ego.
System ECOnomiczny – o którym teraz mowa, działa naturalnie w przestrzeni mocy. Jakiekolwiek siłowe rozwiązania nie mają racji bytu w tym systemie, są traktowane jako nadużycie zaufania i działanie przeciwskuteczne, czyli szkodliwe. Jako takie są samoczynnie redukowane lub wręcz eliminowane przez ów system.
Siłowe rozwiązania są charakterystyczne jedynie dla systemów niezharmonizowanych lub słabych. W tych systemach (słabych) możemy natknąć się na wiele niepokojących przejawów zaburzenia harmonii. Do najczęstszych należą: zjawisko wewnętrznej konkurencji, sztuczne podziały, nieufność, permanentne napięcie, konflikty, kontrola, wrogość, poczucie zagrożenia, a czasami wręcz działania przemocowe (walka).
Oczywiście efektywność w systemach słabych jest niewielka, niestabilna, krótkoterminowa lub obarczona ogromnym i nadmiarowym kosztem energetycznym. Dlatego używanie określenia efektywność dla wyników uzyskiwanych za pomocą siłowych rozwiązań (działań) jest całkowicie nieuprawnione.
Zarządzają wartości a nie ludzie
Fakt, że zdecydowana większość firm (chyba nawet każda firma) określa reguły funkcjonowania w oparciu o wartości i zamieszcza w swoich dokumentach zarządczych może świadczyć o tym, że wręcz intuicyjnie wyczuwamy wagę wartości, głęboko doświadczamy ich mocy, budujemy na nich relacje lub chcemy stworzyć i funkcjonować w systemie ekologicznym, zdrowym, klarownym, przejrzystym i harmonijnym.
Niestety samo wybranie wartości przez kilku ludzi i ogłoszenie ich wszystkim pozostałym nie wystarczy, ponieważ dopiero wspólny wybór założeń kulturowych buduje i umacnia wspólnotę. Dodatkowo nie chodzi o piękne deklaracje, lecz o realne działania.
Względnie łatwo mówi się o otwartej komunikacji, ale już nie tak łatwo jest się otwarcie komunikować. Względnie łatwo mówi się o kulturze szczerości, zdecydowanie trudniej jest być szczerym. Względnie łatwo deklaruje się prawdę i szacunek, ale realizacja staje się zbyt często nie lada wyzwaniem lub nieosiągalnym szczytem marzeń.
Względnie łatwo zachęca się do zaufania, ale nie oznacza to, że samemu działa się w zgodzie z własnym postulatem. A już chyba najłatwiej jest głosić miłość, choć najtrudniej jej sprostać.
Najwyżej rozwinięte i najdoskonalej funkcjonujące systemy wyróżniają się tym, że wartości są wybierane przez wszystkich w procesie dyskusji i wymiany opinii, a dzięki temu podobnie rozumiane, tym, że określone są precyzyjne kryteria realizowania tych wartości na poziomie działań, tym, że wartości są respektowane przez każdego, niezależnie od poziomu hierarchii.
Dzięki temu wszyscy są na równi odpowiedzialni za prawidłowe i niezakłócone działanie systemu. Wreszcie przede wszystkim dzięki temu w większości sytuacji dotyczących podejmowania decyzji i dokonywania wyboru w obszarze działań, każdy wie w jaki sposób ma postąpić – nie ma potrzeby czekać na zalecenia szefa, manadżera, dyrektora czy prezesa, ponieważ prezes jest w każdym, w każdej chwili i właśnie on podejmuje teraz decyzję oraz dokonuje wyboru – wartości są Prezesem.
Temu Prezesowi nawet (a może przede wszystkim) nominalny prezes podlega dokładnie tak samo, jak każdy inny pracownik.
W tym tkwi sekret sukcesu tych systemów – każda jednostka rozumie co ma robić, w jaki sposób i z jakiego powodu. Każda jednostka ma pewność co do tego, jak postąpią inni. I to, co najważniejsze, rzeczywiście każdy tak postępuje.
Zaś w sytuacji, gdy rzeczywiście nie ma pewności jak postąpić, nie naraża siebie i systemu na niepotrzebne komplikacje, lecz zadaje pytanie i zapoczątkowuje proces dyskusji, którego efektem jest wyjaśnienie wątpliwości.
Cokolwiek się wydarza wyraża określony sens
Przypadkowość jest iluzją. Cokolwiek się wydarza dzieje się w sposób celowy. Wszechświat jest systemem i zawsze zmierza do stanu zharmonizowania, dlatego wszystkie procesy i zjawiska mają głęboki sens. Wszystko dzieje się w określonym porządku. Najczęściej jednak jest tak, że nasza aktualna perspektywa jest zbyt wąska, by to spostrzec lub zrozumieć, a czasem po prostu nasze emocje biorą górę i przysłaniają nam pełny obraz tego, w czym uczestniczymy.
Ta prawidłowość dotyczy każdego systemu – Świata, Państwa, organizacji, zespołu, jednostki. Czasem po prostu potrzebujemy czasu i odpowiedniej perspektywy, by w pełni uświadomić sobie minione zdarzenia i ich znaczenie. Najczęściej dzieje się tak wtedy, gdy emocje już opadły, obawy, napięcie i nerwowość przeminęły, gdy patrzymy z odpowiedniego dystansu – gdy już tylko wspominamy – bez osądzania i bez walki.
W trakcie życia, w różnych sytuacjach zadajemy sobie wielokrotnie pytanie o sens. Fakt, że często nie potrafimy go określić, nie oznacza w żadnym razie, że ów sens nie istnieje.